Müəllif:
Əbu Muaz Seyfullah Ərdoğmuş
Tərcümə:
Darul İttiba
Tarix kitabları həsəd haqqında çox maraqlı
bir hekayədən bəhs edir, bu çox məşhur hadisədir. Nəql edildiyinə görə xəlifələrdən
birinin zamanında çox zəngin bir adam bir gün bazardan bir kölə alıb evinə gətirir.
Köləsinə bir kölə kimi deyil, əsl zadəgan kimi davranır, ən gözəl və ən bahalı
paltarlar alır ona, ən dadlı yeməkləri yedirir, bol bol pul verir, istədiyi şəkildə
xərcləməsini tapşırır. Bir sözlə, öz oğluymuş kimi davranır. Ancaq kölənin diqqətindən
qaçmayan bir nöqtə vardır, ona bu qədər yaxşı davranan sahibi həmişə düşüncəli
bir haldadır, daima kədərlidir. Bir gün sahibi, ona edə biləcəyi ən böyük
yaxşılığı da edər, onu azad edəcəyini söyləyərək yaxşı bir iş qurub sərmayə
olaraq da külli miqdarda pul verəcəyini də deyər. Kölənin sevinci sonsuzdur. O
gecə adam köləsini yanına çağırıb onunla dərdləşmək istədiyini söyləyər və ürəyini
açıb danışmağa başlayar; “Bax övladım” deyər, “Sənə bu qədər ummadığın
yaxşılıqları etdim, hətta səni azad etməyə və sərmayə olaraq istifadə edə biləcəyin
yüklü miqdarda bir pul da verməyə niyyət etdim. Bütün bunları niyə etdiyimi
bilirsənmi?” Kölə; “Xeyr” deyər, adam; “Sənə bu qədər yaxşılıq etdim,
qarşılığında səndən sadəcə bir istəyim var.” deyər, “Bu istəyimi yerinə yetirsən
sənə verdiyim hər şey halal olsun, ancaq istəyimi yerinə yetirməsən, haqqımı
halal etmərəm. Üstəlik istəyimi yerinə yetirdiyin təqdirdə bu günə qədər
verdiklərimdən qat qat daha çoxunu verəcəyimi bilmiş ol! ” Kölə; “Əmriniz başım üstünə! Siz mənim
sahibimsiniz, hər əmrinizi yerinə yetirməyə hazıram. Siz məni yenidən həyata
qovuşdurdunuz, nə istəsəniz edərəm...” deyə cavab verincə, adam; “Yox, belə
olmaz” deyər, “Mənə söz verməlisən. İstədiyimin nə olduğunu öyrəndikdən sonra
imtina edəcəyindən qorxuram!”
Bunun üzərinə kölə o nə istəsə edəcəyinə
dair and içib söz verər, adam ondan söz aldıqdan sonra “İndi məni yaxşıca dinlə”
deyər və davam edər; “Mənim təyin edəcəyim bir zamanda və məkanda başımı kəsəcəksən.”
Kölə heyrət içində donub qalar, qulaqlarına
inana bilməz; “Ey Sahibim! Bu necə ola bilər?” desə də fayda etməz, sahibi qərarlıdır,
Belə bir şeyi qəbul etməyəcəyini izah etməyə çalışar, fəqət sahibi ona vermiş
olduğu sözü xatırladaraq köləni razı salar.
Gecə yarısına doğru adam gedib köləni
oyadar, əlinə kəskin bir bıçaq verib arxasıyca gəlməsini söyləyərək evin damına
çıxar, oradan da atlanıb digər bitişikdəki dama keçərlər, oradan da atlanıb o
biri bitişikdəki dama keçərlər. Adamın
qonşusunun evidir bura. Orada pul dolu kisəni köləsinə verib; “Bu pul sənin
olsun” deyər, “Mənim başımı bax burada kəsəcəksən, sonra isə istədiyin yerə gedə
bilərsən.” Kölə təəccüblə donub qalmışdır. “Niyə sizi öldürməyimi istəyirsiniz?”
deyə soruşar, sahibi; “Üzərində dayandığımız bu dam, qonşumun evinin damıdır. Mən
bu qonşumu hədsiz dərəcədə qısqanıram. Nə edim gözüm götürmür, adamı görməyə
belə dayana bilmirəm, ölsəm ondan yaxşıdır. Biz ticarətdə bir birimizin rəqibiydik,
amma indi adam məndən önə keçib, hər xüsusda məndən öndədir. Hirsimdən yanıb
yanıb kül oluram, dayana bilmirəm mən bu adama! Nəhayət fikirləşib bu çarəni
tapdım! Özümü öldürtməklə cinayəti onun üzərinə yıxmağa qərar verdim, beləcə onu
zindana atacaqlar və mən də rahatlaşacağam. Yoxsa başqa cür rahatlaşa bilməyəcəyəm.
Bu cinayət şübhəsiz ki onun üstündə qalacaq, çünki biz bir birimizin rəqibiydik.
Sabah cəsədi tapdıqlarında (filankəsin evində tapdıq, onsuz da onlar rəqib idilər,
o halda adamı mütləq bu öldürüb!) deyərək onun yaxasına yapışacaq və cinayət
gönahıyla edam edəcəklər. Mənim də istədiyim elə budur!”
Kölə eşitdikləri qarşısında dəhşətə gəlir.
“Bir insan ancaq bu qədər alçala bilər. Sənin kimi axmaq və alçaq birinin haqqı
da ölümdür” deyərək onun istəyini yerinə yetirər, başını kəsib pulları da götürərək
çıxıb gedər. Çox keçmədən cəsədi qonşunun damında taparlar. Adamı tutub zindana
atarlar. Ancaq bir yandan da; “Əgər qatil bu adamdırsa, onu niyə öz evinin
damında öldürsün ki?... Bu işdə bir iş var...” deməkdədir hər kəs.
Bir müddətdən sonra hadisənin əsli ortaya
çıxar. Vicdanı rahatsız olan kölə, qadı`nın yanına gedib danışar, “Tutduğunuz
adam günahsızdır, onu öz istəyi ilə mən öldürdüm, bu adama qatil damğası vura
bilmək üçün planladı hər şeyi. Qısqanclıqdan yanıb alışırdı, axırda öz həyatına
qıyacaq qədər irəli getdi.” deyər. Məsələ beləcə aydınlaşdıqda qatil olaraq zənn
edilən qonşu və kölə sərbəst buraxılar, hadisə də tarix səhifələrinə keçər
bütün qəribəliyiylə.
Bu bir xəstəlikdir; insan buna mübtəla ola bilər...
Bu
qısqanclıq xəstəliyidir, HƏSƏDDİR!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder