Yazı sahibi: Əbu Muaz Seyfullah
Ərdoğmuş
Tərcümə: Darul İttiba
Sıddıq Həsən Xan əl Kannuci rahiməhullah
“Əbcədul Ulum” da (2/406) Fiqh elmindən bəhs edərkən belə demişdir; “Bil ki,
dinin əsasları, üçüncüsü olmayan iki şeydir; Kitab və Sünnət!
Kitab, sünnət, icma, qiyas deyə dörd dəlil
zikr edilməsinin elmdən bir əlaməti yoxdur. Necə ki, imam Əhməd b. Hənbəl bu
gün istilah halına gətirdikləri icmaya qarşı çıxmışdır. Bu tayfanın öndəri İmam
Davud əz Zahiri qiyasın dində hüccət oluşunu qəbul etməmişdir. İxtilaf halında
bu iki imamın sözləri dəlildir. Buna görə də, əhli İslamdan keçmişdəkilərdən və
yenilərdən zamanımıza gəlincəyə qədər böyük bir topluluq bu mövzuda bu iki
imama uymuşlar, icma və qiyası tutunulacaq bir əsas olaraq görməmişlərdir.
Xüsusilə də, endirilmiş Kitab və Səhih Sünnətin naslarıyla tərs düşdüyündə...
Bu məsələ təqlidçilərlə tabe olanlar arasında çarpışma məsələlərindəndir. Bu
mövzuda insanların ən çox müxalifət edənləri Hənəfilərdir. Çünki onlar
insanların ən şiddətli məzhəb mütəəssibləridir. Şeyxul İslam İbn Teymiyyə rahiməhullahın
tələbəsi Hafiz İbn Qeyyimin və onların izindən gedən hədis və Quran alimlərinin,
xüsusilə də bərəkətli Yəmən imamlarıyla tələbələrinin əsərlərinə baxan bilər
ki, haqq olan, Allahdan yardım görən görüş, seçilməsi lazım olan yol və etibar
ediləcək söz, bu görüşdür. Bunun xaricindəkilər xəyal və həlakdır.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder