İnsanlar Kitab və
Sünnə ilə hökm verməkdən və onlarla mühakimə olmaqdan üz çevirib, yalnız
bunların kafi gəlməyəcəyinə inandıqları və bunların xaricində görüşlərə,
qiyaslara müraciət etdikləri, bunları və şeyxlərin fikirlərini gözəl saydıqları
zaman;
Bu kəslərin fitrətlərində
bir dəyişmə baş göstərər. Ürəklərində zülm yaranar və anlayışlarında bir şikəstlik
və ağıllarında bir qıtlıq meydana gəlir.
Beləcə bu tip
insanları bu xislətlər bürüyər və ona qalib gələr.
Hətta kiçiklərə
bunları öyrədər , yaşlıları isə buna sövq edərlər. Bunu pis bir iş olaraq da
görməzlər. Bu elə bir hal alar ki;
Ø Artıq doğrunun yerini bidət,
Ø Ağılın yerini cəhalət,
Ø Rüşdün yerini həva,
Ø Hidayətin yerini pozğunluq,
Ø Yaxşılığın yerini pislik,
Ø Elmin yerini cahillik,
Ø İxlasın yerini riya,
Ø Haqqın yerini batil,
Ø Doğrunun yerini yalan,
Ø Nəsihətin yerini vecsizlik və
Ø Ədalətin yerini də zülm alar.
[Əl-Fəvaid]
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder